စံုစီနဖာမ်ားကို ေရးခ်င္ရာေလွ်ာက္ေရး၊ တင္ခ်င္ရာေလွ်ာက္တင္ေနေသာ ကြ်န္ေတာ့္၏ ၾကြက္သိုက္ေဂဟာသို႕ တကူးတက ၾကြေရာက္လာၾကေသာ ဘေလာ့ဂ္ဂါၾကီးမ်ား၊ ဧည့္သည္ေတာ္ၾကီးမ်ားကို ကြ်န္ေတာ္ အားနာစြာျဖင့္ပင္ ေက်းဇူးအထူး တင္ရွိပါသည္။

Tuesday, February 2, 2016

အဟမ္း… အဟမ္း

                 ဘေလာ့ မဂင္းျဖစ္သည္မွာ ၾကာေလျပီ။  အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ မဂင္းျဖစ္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။  မဂင္းရသည္မွာ အခ်ိန္မရျခင္းသည္ တစ္ေၾကာင္း၊ အလုပ္ရွႈပ္ျခင္းသည္ တစ္ေၾကာင္း၊  ရေသာအခ်ိန္တြင္ ဂိမ္းေဆာ့ျခင္းသည္ တစ္ေၾကာင္း၊ ဘေလာ့ဂင္းဖို႔ စိတ္အားထက္သန္မႈ႕ မရွိျခင္းသည္ တစ္ေၾကာင္း အစရွိေသာ ဆင္ေျခမ်ားေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။  ထိုအခါ ကြ်န္ေတာ့္ ဘေလာ့မွာ ဘေလာ့ အေသၾကီးျဖစ္သြားေလသတည္း။ 
                  ေနာက္တစ္ခုမွာ ၀င္းဒိုးမွ ပန္းသီးကို ေျပာင္းလိုက္ေလေသာ္ မက္ဘုတ္၏ ျမန္မာကီးဘုတ္မွာ ဟထိုးေတြ ယပင္းေတြ ယရစ္ေတြမွာ တစ္ခုစီပိုပိုျပီး ပါေနျပန္သည္။  ထိုအရာသည္ စာရိုက္ရာတြင္ အေတာ့္ကို စိတ္မသက္မသာ ျဖစ္ေစသည္။  စိတ္ရွည္ေသာ အခ်ိန္မွာ အပိုေတြကို တစ္ခုခ်င္းစီ လိုက္ရွာျပီး ျပန္ျပန္ဖ်က္ျဖစ္ေသာ္လည္း ၾကာေလေသာ္ စာေရးျခင္းအမႈ႕ထက္ ကြန္ပ်ဴတာကို လက္ႏွင့္ ထုျခင္းအမႈကို ပိုမုိျပဳမိခ်င္သလိုျဖစ္လာသည္။ အခု ရံုးမွ အလုပ္လုပ္ရန္ေပးထားေသာ လက္ပေဒါကို ဘေလာ့ဂင္းရန္ ျမန္မာေဖာင့္ေရာ ကီးဘုတ္ပါ သြင္းလိုက္ျပီျဖစ္သည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ရံုးခ်ိန္တြင္ ဘေလာ့ဂ္ဂင္းျပီး အိမ္ျပန္ခ်ိန္မွာ ဂိမ္းေဆာ့ရန္ အခြင့္ေကာင္းမ်ား ရရွိျပီျဖစ္သည္။  အလုပ္ကိုမူကား အိပ္ခ်ိန္တြင္ အိပ္မက္ထဲတြင္ လုပ္ရန္ လွ်ာထားသည္။  သို႕ေသာ္ အိပ္မက္ထဲတြင္ မအားလွ်င္ ေနာက္ေန႕မွ ထပ္မက္ရန္ အစီအစဥ္ရွိသည္။ 
                  အရင္က သေဘၤာအသစ္ေဆာက္သည္၊  အခု သေဘၤာအေဟာင္းျပင္သည္။  လက္ရွိ သေဘၤာေလာက စီးပြားေရးက်ေနသည္။  ေရနံေတြကို ႏိုင္ငံေပါင္းစံုမွ လွိမ့္ထုတ္ျပီး၊ စက္ရံုအလုပ္ရံုေတြက ကုန္ေအာင္ မျဖဳန္းႏုိင္ေပ။  ေရနံေစ်းက်ေနသမွ်ကာလပတ္လံုး ကမ္းလြန္ေရနံ အသစ္မ်ားေဆာက္သည္ကို ဆုိင္းထားဦးမည္။  ကမၻာ့အေရးကို ကြ်န္ေတာ္သည္ ထိုမွ်ေလာက္ စိတ္၀င္စားသည္မဟုတ္။  သို႕ေသာ္ ထိုအေျခအေနက ကြ်န္ေတာ့္ကို ၂ မ်ိဳးျဖစ္ရန္ တြန္းအားေပးသည္။  တစ္မ်ိဳးမွာ အလုပ္ျပဳတ္ျခင္းျဖစ္သည္။  ထိုသို႕မဟုတ္ပါက ယခုကဲ့သို႕ ရံုးတြင္ အလုပ္မရွိ အကိုင္မရွိ ဒီအတုိင္းထုိင္ျပီး ဘေလာ့ဂင္းရန္ အေျခအေနေပးသည္။  ကံေကာင္းစြာျဖင့္ အလုပ္မျပဳတ္ဘဲ ဘေလာ့ဂင္းရသည္။  တြတ္ပီ အနည္းငယ္ ကံေကာင္းသြားသည္။  မဟုတ္လွ်င္ အလုပ္ျပဳတ္ျပီ ျဖစ္သည္။  ေရနံေစ်းက်ျခင္းကို ေက်းဇူးအမ်ားၾကီးတင္သည္။  သို႕ေသာ္ ဓာတ္ဆီႏွင့္ ဒီဇယ္ေစ်းမွာ ပိုေနျမဲ က်ားေနျမဲျဖစ္သည္။  ထို႕ေၾကာင့္ ကားစီးရန္ထက္ ဘက္စ္ကားႏွင့္ ရထားစီးျခင္းသည္ ပိုက္ပိုက္ကို အိပ္ေထာင္ထဲမွာ ပိုျပီး ခပ္ၾကာၾကာရွိေစသည္။  သို႕ေသာ္ ႏုိင္ငံေပါင္းစံုက စီးကရက္၊ အရက္ႏွင့္ ဘီယာမ်ားကို လွိမ့္ကန္ ထုတ္ေနေသာ္လည္း ေစ်းမက်ေျခ။  ေသာက္သံုးသူေတြက ထုတ္သေလာက္ကို ႏုိင္ေအာင္ ေသာက္ႏုိင္သည့္ သေဘာမွာ ရွိသည္ဟု ယူဆသည္။  ထိုအေျခအေနကို ထုိအတုိင္း ရွိေစရန္ ကြ်န္ေတာ္တက္ႏုိင္သေလာက္ ကူညီမည္ဟု ဆံုးျဖတ္ထားသည္။
                     အလုပ္ျပဳတ္လွ်င္ တစ္ခုခုလုပ္ရမည္ဟု ထင္ေသာေၾကာင့္ ျမန္မာျပည္ျပန္ျပီး ေစ်းကြက္အေျခအေနျပန္ၾကည့္သည္။  လူတုိင္းသည္ အစိုးရအသစ္တက္ေသာအခါ ဘာေျပာင္းမလဲဟု ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကသည္။  သို႕ေသာ္ လမ္းထိပ္က ဒုတ္ထိုးသည္ကေတာ့ သူ႕ဟာသူ ေရာင္းေကာင္းသည္။  ႏိုင္ငံေရးေျပာင္းလဲလွ်င္ သူ ေန႕စဥ္ေပးေနေသာ စည္ပင္ေၾကးသည္ ႏုိင္ငံေတာ္အခြန္အခထဲသို႕ ၀င္ေကာင္း၀င္ႏုိင္သည္။  ေလာေလာဆယ္ေတာ့ စည္ပင္သာယာထဲမွ ဟင္းအိုးထဲသို႕ သြားေနဦးမည္ျဖစ္သည္။  ေစ်းကြက္ျပိဳင္ဆုိင္မႈ႕ေကာင္းေစရန္ အဆိုပါ ဒုတ္ထိုးသည္ေဘးတြင္ ဒုတ္ထိုးဆုိင္ထပ္ဖြင့္ရန္ ရည္စူးေသာ္လည္း ဒုတ္ထိုးလုပ္ငန္းမွာ ခ်ဲ႕ထြင္ဖို႕ အလြန္ပင္ ခက္ခဲေသာ လုပ္ငန္းျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အဆိုပါ micro economic လုပ္ငန္းကို မလုပ္လိုေပ။  ထိုထက္ပိုေသာ အေၾကာင္းအရာမွ ကြ်န္ေတာ္သည္ ဒုတ္ထိုးအလြန္ၾကိဳက္ေသာေၾကာင့္ ေရာင္းဖို႕ထက္ ကိုယ့္ဒုတ္ထိုးဘန္းထဲမွ ဒုတ္ထိုးမ်ားကို ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ယူစားျပီး အရင္းျပဳတ္ႏုိင္သည္။
                      ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမႈ႕အတြက္ risk assessment လုပ္ၾကည့္ေသာ ေနာက္ဆံုး ခုိင္မာသည့္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမွာ အာလူးေၾကာ္ဟု ထင္သည္။  အာလူးသည္ တစ္လေလာက္အထားခံသည္။  ဆီသည္ မပုတ္မသိုးပစၥည္းျဖစ္သည္။  ဒယ္အိုးမွာ ၾကီးစြားေသာ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမႈ႕ျဖစ္သည္။  မီးကိုေတာ့ ေတြ႕သည္သစ္တိုသစ္စမ်ားကို အခ်ိန္ရလွ်င္ရသလို ေကာက္မည္ဟု စိတ္ကူးသည္။  ရပ္ကြက္ထဲက အိမ္ဆုိင္ေလးေတြကို ေလွ်ာက္ျပီး ေရတြက္ၾကည့္သည္။  ျမတ္စြာဘုရား တိုက္တိုင္းနီးပါး အိမ္ဆိုင္ရွိသည္။  အဆိုပါ အိမ္ဆုိင္ကို ေျမပံုေပၚမွာမွတ္၊  တစ္ဆုိင္ကို အာလူးေၾကာ္ ၁၀ ထုပ္တင္ေပးလွ်င္ ရပ္ကြက္တစ္ခုကို အထုပ္ ၂၀၀၀ ၀န္းက်င္ေရာင္းရမည္။  ျပန္သိမ္းခ်ိန္ တစ္ပတ္။  အာလူးေၾကာ္ တစ္ထုပ္ကို ေငြ ၅၀ ျမတ္လွ်င္ တစ္ပတ္လွ်င္ ရပ္ကြက္တစ္ခုကို ေငြတစ္သိန္းေလာက္ျမတ္ႏုိင္သည္။  တစ္ပတ္ကို ၁၀ သိန္းျမတ္ရန္ ရပ္ကြက္ ၁၀ ေလာက္လွည့္ျပီးသြင္းရမည္။  ရပ္ကြက္ ၁၀ခု ကို စေန တနဂၤေႏြဖယ္လိုက္ရင္ တစ္ေန႕ကို ရပ္ကြက္ႏွစ္ခုေလာက္ သြားရန္လိုသည္။  တစ္ရက္ကို ဆုိင္ ၄၀၀ အ၀င္အထြက္လုပ္ရမည္။  ရန္ကုန္ကားက်ပ္ပံုႏွင့္ ဆုိင္၄၀၀ ကို တစ္ရက္ထဲ ေရာက္ဖို႕ လွ်ာထြက္ႏုိင္သည္။  အာလူးေၾကာ္လိုက္ အာလူးသြင္းလိုက္ႏွင့္ပံုကို မ်က္ေစ့ထဲမွာ ျမင္ေယာင္ၾကည့္သည္။    သိပ္မဟန္ေသးေပ။  တစ္ျခား Resource ေတြကို စဥ္းစားၾကည့္သည္။  အေမဆိုသည္မွာ သဘာ၀တရားၾကီးမွ ေပးေသာ သယံဇာတျဖစ္ျပီး ေယာက္ခမဆိုသည္မွာ ေရရွည္ရင္းႏွီးျမႈပ္ႏွံမႈ႕ျဖစ္သည္။  ထိုသို႕ေသာ အေျခခံေကာင္းမ်ားကို ပိုင္ဆုိင္ထားေသာ ကြ်န္ေတာ့္မွာ ေထြေထြထူးထူး စဥ္းစားစရာမလိုပဲ ထိုႏွစ္အိမ္တြင္ တစ္လွည့္စီေနပါက ဘာမွ မလုပ္ဘဲ အခ်ိန္တန္လွ်င္ ထမင္းႏွစ္နပ္စာ ရရွိႏုိင္သည့္ မဟာ အခြင့္အေရးၾကီး ရွိေနသည္။  Ear Plug ကို နားထဲ ထည့္ထားလိုက္ပါက ပတ္၀န္းက်င္၏ မည္တြန္ေတာက္တည္းမႈ႕ဟူေသာ noise level မ်ားမွာ အလိုလို ေလွ်ာ့ပါးသြားမည္ျဖစ္သည္။  အားလံုးကလည္း ကြ်န္ေတာ့္ကို ခ်စ္ၾကေတာ့၊  ကြ်န္ေတာ္ကလည္း အားလံုးကို ခ်စ္ေသာေၾကာင့္ မွ်တေစရန္ တစ္ပတ္တိတိလွ်င္ တစ္အိမ္စီ ေရြ႕ေျပာင္းေနထုိင္ရန္စိတ္ကူးသည္။  ထို႕အျပင္ အျခားေသာ အမ်ိဳးမ်ားလည္း ရွိေသးရာ ၂ လလွ်င္ တစ္ၾကိမ္ေလာက္ အမ်ိဳးေတြအိမ္သို႕ သြားေရာက္ေနထုိင္ႏိုင္ရန္ အခြင့္အေရးရွိေသးသည္။  ထို႕ေၾကာင့္ အလုပ္ျပဳတ္လွ်င္ ဘာလုပ္ရမည္နည္းဟုေသာ ေမးခြန္းအတြက္ အေျဖကို ရရွိသြားေသာအခါ အလုပ္ျပဳတ္မွာကို စိုးရိမ္စရာမလိုေတာ့ေခ်။ 

                          အလုပ္ကလည္း မျပဳတ္ေသးသျဖင့္ ယခုကဲ့သို႕ စိတ္ေအးလက္ေအး ႏွင့္ နားက်ပ္ကို နားထဲထည့္ နားေထာင္ခ်င္ေသာ သီခ်င္းကို ရံုးတြင္ အခန္႕သားနားဆင္ႏုိင္သကဲ့သို႕ ဖဘႏွင့္ YouTube ကိုလည္း လူလစ္ရင္ လစ္သလို ခိုးၾကည့္ႏုိင္သည္။  ထိုမွ်ထက္ မေက်နပ္ႏုိင္ေသးလွ်င္ ဖုန္းယူျပီး အိမ္သာထဲမွာ တစ္ေဆြးတစ္ေႏြး ဂိမ္းေဆာ့ႏုိင္သည့္ အခြင့္အေရးလည္း ရွိေပေသးသည္။  သို႕ေသာ္ ကုိယ္ဘာလုပ္ေနသလဲကို ဘယ္သူမွ စိတ္မ၀င္စားေသာ္လည္း သိမ်ားသိသြားၾကေလမလားဟု ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္မလံုေသာေၾကာင့္ ပတ္၀န္းက်င္သို႕ ရန္ဖန္ရန္ခါ လွည့္လွည့္ျပီး ၾကည့္ရေလသည္။  က်န္ေသာသူမ်ားမွာ ကီးဘုတ္ႏွိပ္သံမ်ား တစ္ေျဖာင္းေျဖာင္းႏွင့္ အလုပ္ရွႈပ္ေနၾကေလရာ ကြ်န္ေတာ့ကြန္ပ်ဴတာဆီမွ youtube တစ္ပိုင္းျပီး တစ္ျခားတစ္ပုိင္းေရြးသည့္အခါ Mouse သံေလာက္သာ ထြက္ျပီး ဖဘမွာ ကြန္မန္႕ေပးေသာအခါမွ ရန္ဖန္ရန္ခါ ကီးဘုတ္ႏွိပ္သံထြက္ေလသည္။  ထို႕ျပင္ ရယ္စရာပါေသာ အခန္းမ်ားတြင္ တစ္ေယာက္ထဲ ရံုးထဲတြင္ ရယ္သံထြက္သြားပါက မေကာင္းတတ္ေသာေၾကာင့္ ၾကိတ္ျပီး ရယ္ရ ရသည္မွာ လူကို ေတာ္ေတာ္ေလး ပင္ပန္းေစသည္။ သူမ်ားေတြကို အားက်မခံ ကီးဘုတ္ႏွိပ္သံ တစ္ေျဖာင္းေျဖာင္း ထြက္ေစရန္ ယခု ဘေလာ့ဂ္ကို ေရးျပီး တင္လိုက္ပါသည္။  ေနာက္မ်ားလည္း မၾကာမၾကာဆိုသလို ဘေလာ့ဂ္ဂင္းရန္ ရည္ရြယ္ထားေသာ္ေၾကာင့္ အရင္လိုမ်ိဳးပဲ ကြ်န္ေတာ့္ ဘေလာ့ေလးကို မၾကာမၾကာ လာျပီးအားေပးၾကပါလို႕ အဟမ္း.. အဟမ္း… ေခ်ာင္းဟန္႕သံေပးျပီး ပိုစ့္တင္လိုက္ပါတယ္ ခင္ဗ်ာ။

No comments:

Post a Comment